Donderdag 7 april, Geraldine

Van Glenavy rijden we eerst terug naar Oamaru. Verrassend, dit stadje met een rijkdom aan klassieke gebouwen, meestal in victoriaanse stijl, de binnenkant vaak nog in originele staat bewaard. Wat ooit pakhuizen waren, lijken nu enorme overdekte rommelmarkten. En dan bedoel ik ook ‘rommel-markten’. Gesterkt door een lekkere pie lopen we verder, nog even naar de haven en de pinguïnkolonie, waar geen pinguïn te bekennen valt. Nog een boterham in Caroline’s Bay en door naar Geraldine.

Wat een schitterende woning op een schitterende plek! Via Airbnb logeren we bij Graham en Judith, vriendelijke mensen van mijn leeftijd, die pas sinds afgelopen januari kamers verhuren. Erik en Janneke krijgen een kamer met king-size bed, ik een iets kleinere versie. Terwijl Graham tv kijkt, maakt Erik het eten – aardappelstukjes en kip van de grill met een uitgebreid groentenpakket ernaast, weer smullen! - klaar in hun keuken en boeken Janneke en ik mijn onderkomen in Picton. Terwijl wij afwassen eet Graham een kom soep met toast, Judith is naar een avond in het dorp. Samen zoeken we het verblijf in Christchurch uit, voor Erik en Janneke het laatste in Nieuw-Zeeland. Dagboek bijwerken, site bijwerken. Althans, dat is de bedoeling, maar dat komt er niet meer van door de babbels van Graham, die inmiddels bij ons aan tafel is aangeschoven.

Vandaag vrijdag geen zeehonden of andere beestjes. We willen wandelen aan de voet van die 3754 m hoge kolos met eeuwige sneeuw op zijn kraag en hoofd, de voor ons bijna legendarische Mount Cook. Vanuit de helikopter was hij al een lust voor het oog, vandaag willen we hem van een andere kant inpakken. Alle toppen om ons heen blijken echter in de wolken verscholen, terwijl het hier beneden prachtig weer is. Het zal toch niet…? Zonder omwegen gaan we er naartoe. Hoewel, toch eerst nog een paar foto’s van Lake Tekapo. Zo mooi, ook al!

Aan de verre voet van Mount Cook worstelen we ons tussen de Chinezen door voor een wandeling door de Hooker Valley, die ons in anderhalf uur weer dichter bij onze reuzenvriend brengt. En oh wonder, er hangen nog nauwelijks een paar wolkensliertjes om zijn top. Vanuit allerlei hoeken en standjes stoppen we zijn schitterende schoonheid in onze foto- en filmdoosjes. Ons geluk kan niet op.

Onderweg terug weten we de spanning op nog een andere manier vast te houden, zelfs op te voeren. Ondanks het advies van Janneke vond Erik het niet nodig te tanken op de heenweg. Nu brandt het rode lampje al een poosje, het pingetje heeft al drie keer geklonken. Het navigatiesysteem zou ons gerust moeten stellen, maar toch… ‘Natuurlijk’ - sic Erik – halen we de pomp in Tekapo en ‘belonen’ we ons doorzettingsvermogen met wederom… een ijsje. Onder gitzwarte wolken rijden we verder naar Geraldine. Graham en Judith zijn naar het verjaardagsetentje van hun kleindochter Stella, die acht is geworden. Wij hebben het eten net op, wanneer zij er weer zijn. Graham is lichtelijk aangeschoten (… just a couple of beurs. ..) en zit lekker op de grappen- en grollentoer, knipoogt voortdurend naar ons drieën. Judith moet hem steeds weer een beetje bijsturen. We vertellen veel en lachen veel, trakteren op onze vertrouwde toast met blauwe kaas en pesto. Heerlijke mensen. Het wordt half twaalf.