Het regent! Onderweg naar Whitianga eet ik een boterham in de auto, take away koffie erbij. Geen idyllisch strandje, hoewel vlakbij de oceaan in Tairua. Ik ben met een lekker zonnetje weggereden uit de stad met de-rotte-eieren-lucht Rotorua. Een prachtige route, geknipt voor de Go-Pro. Brede en smalle valleien, weer een schitterende omgeving, korte, wijdere, weer korte, nóg kortere bochten, series gele borden, omhoog, omlaag, een rallyrijder likt er zijn vingers bij af. Bethlehem is een parel op mijn route, wat een betoverende vergezichten! Hier in Tairua zijn die er niet meer, maar de koffie is heerlijk! Met een enigszins verbrande punt van de tong weer op weg. Na de volgende heuvelrug rij ik zo weer van de regen in het licht en de zon. Moet toch iets met die ruggen te maken hebben!

En dan de blunder van de dag, de blunder van zes weken Nieuw-Zeeland. Cathedral Cove, je móét er geweest zijn, het gezien hebben! Een wandeling van vijfenveertig minuten. Een splitsing in het pad. Naar Cathedral Cave nog vijf minuten. Dat ging sneller dan gedacht. Met natte voeten in de sandalen en nogal riskant geglibber over gladde rotsen – het is hoog water aan het worden – sta ik voor Cathedral Cave en maak foto’s van een donker gat. Ik troost me met de gedachte dat ik door het hoge water niet onder het beroemde bruggetje door kan kijken. Glibberend terug en het pad weer omhoog. Nóg valt het kwartje niet, dit was geen vijfenveertig minuten lopen. Skypend met Erik een dag later gaat mij het licht op! In mijn haast (het was een lange dag, veel kilometers) en met mijn kippige ogen heb ik Cave voor Cove aangezien, stomweg de verkeerde kant van de splitsing genomen. Lach maar, ik schaam me rot, maar ben inmiddels té ver weg om het nog goed te maken. Over een paar jaar misschien?... Ik ben er dus wel geweest, ...

Richting Auckland gaat het daarna prima. Tót de laatste twaalf kilometer, die heb ik letterlijk stapvoets afgelegd, drie rijen auto’s naast mekaar. Het is donker geworden, wanneer ik door het stadscentrum moet naar Verandahs Backpackers. Bedankt, Tomtom! Wat een heerlijke plek! Een grote, verbouwde villa, een enorme keuken van alle gemakken voorzien, ruime hoge kamer (drie bedden). Tijdens en na het eten babbel ik met een Duits stelletje. Aan schrijven kom ik niet meer toe.